Luty

na dzień 1 luty

Człowiek pyszny jest podobny do buntownika, który nie tylko gardzi prawami swojego władcy, ale jeszcze usiłuje wbić mu nóż w serce, zepchnąć go z tronu, podeptać go i zająć jego miejsce. Czy można sobie wyobrazić większą zaciekłość?

na dzień 2 luty

Grzech pychy trwa nieraz jedną chwilę, a kara, jaka za nim następuje, jest wieczna.

na dzień 3 luty

W sposób szczególny charakteryzuje pychę to, że osoba, która jej podlega, nie dostrzega w sobie żadnej winy. Człowiek pyszny nie chce uwierzyć, że jest pyszny, nie chce przyznać, że nie ma racji. Jemu się wydaje, że wszystko, co mówi, jest dobre.

na dzień 4 luty

Pycha dziwnie zmienia człowieka – tak, jak zmieniła anioła, jedno z najpiękniejszych przecież stworzeń, w ohydnego czarta. Ona też człowieka, który jest dzieckiem Bożym, oddaje u niewolę szatana.

na dzień 5 luty

Nieszczęsna pycha ogarnia starych i młodych, bogatych i ubogich. Każdy chwali się tym, kim jest, co zrobił, szuka poklasku, żebrze o marną sławę u ludzi.

na dzień 6 luty

Zauważcie, jak nieraz ktoś mówi o sobie z pokorą i spuszcza głowę na dół. Ale jak tylko usłyszy coś cierpkiego na swój temat, zaraz się zżyma i gniewa, co jest wyraźnym dowodem pychy.

na dzień 7 luty

Nawet do dobrych uczynków zakrada się grzech pychy. Popatrzcie na ludzi, którzy tylko dlatego świadczą dobrodziejstwa, żeby ich uważano za miłosiernych. Kiedy wspierają żebraka przy innych, to umyślnie dają większą jałmużnę, której by nigdy nie dali, gdyby byli sami.

na dzień 8 luty

Człowiek pyszny nie znosi nagany – co by nie powiedział czy nie zrobił, musi być dobre.

na dzień 9 luty

Grzech pychy bardzo zaciemnia nasz umysł. U innych widzimy pychę, ale nie dostrzegamy jej w sobie samych.

na dzień 10 luty

Człowiek, który szuka pochwał u ludzi, jest głupi. Dlaczego? Bo traci wszelką zasługę za swoje i czyny i naraża się na potępienie. Szuka chwały, ale jej nie znajdzie; ludzie go wyśmieją. Im kto ciszej żyje i mniej szuka rozgłosu, tym więcej wsławia go Bóg, tym bardziej jego imię staje się głośne.

na dzień 11 luty

Jak faryzeusz jest obrazem człowieka pysznego, tak celnik przedstawia człowieka pokornego, przejętego poczuciem osobistej nicości i ufającego Bogu. Zapomina on o wszystkim, co dobrego mógł w życiu uczynić i żywo uznaje swoją duchową nędzę i niegodność.

na dzień 12 luty

Właśnie pokora wzrusza Serce Boga, bo celnik otrzymuje przebaczenie win i znajduje pochwałę z ust Jezusa Chrystusa, który mówi, że wrócił on do domu usprawiedliwiony, podczas gdy faryzeusz w świątyni obciążył sumienie nowym

na dzień 13 luty

Jak pycha jest źródłem wszelkich występków, tak pokora, na odwrót, jest podstawą wszelkich cnót.

na dzień 14 luty

Pokora to brama, przez którą przychodzą do nas Boże łaski.

na dzień 15 luty

Pokora jest zbawienną przyprawą wszystkich dobrych uczynków, czyni je miłymi Bogu i zasługującymi na żywot wieczny.

na dzień 16 luty

Pokora jest panią Bożego Serca, bo Stwórca niczego nie odmawia pokornym.

na dzień 17 luty

Według Świętego Bernarda pokora jest poznaniem siebie samego i pogardą własnej nicości.

na dzień 18 luty

Pokora jest pochodnią, przy której widzimy jasno swoje niedoskonałości.

na dzień 19 luty

Pokora nie polega na słowach lub czynach, ale na poznaniu siebie samego i niezliczonych błędów własnych, które zasłania przed nami pycha.

na dzień 20 luty

Jeżeli chcemy podobać się Bogu, powinniśmy się przejąć poczuciem osobistej nędzy.

na dzień 21 luty

Im bardziej drzewo obciążone jest owocami, tym bardziej jego konary pochylają się ku ziemi. I my także, im więcej dobrego czynimy, tym bardziej się uniżajmy i pamiętajmy o tym, że charakterystycznym znamieniem dobrego chrześcijanina jest pokora.

na dzień 22 luty

Jak straszną namiętnością jest, drodzy bracia, zazdrość! Jest w tym grzechu dużo podłości, zdziczenia i ukrytej przewrotności czy wiarołomstwa. Niech człowiek zazdrosny powie, dlaczego się złości, że sąsiadowi wszystko układa się pomyślnie? Przecież to czyjeś szczęście w niczym mu nie szkodzi.

na dzień 23 luty

Choćby zazdrośnik odebrał bliźniemu jego talenty, sławę, mądrość, majątek, poważanie – czy przyjdzie mu coś z tego? Czy sam coś na tym zyska? Kto mu przeszkadza samemu też być szanowanym, bogatym, mądrym?

na dzień 24 luty

Zazdrośnicy truciznę swoich języków rozlewają wszędzie; nawet najbardziej doskonałe uczynki i cnoty bliźnich poddadzą krytyce i bezceremonialnym ocenom.

na dzień 25 luty

Zazdrośnicy przypominają jadowite węże, które w najpiękniejszych kwiatach zbierają truciznę, a zioła służące leczeniu zamieniają w swoim organizmie na śmiercionośny jad.

na dzień 26 luty

Zazdrośd opluwa swoim jadem najlepsze nawet uczynki. Gdyby przynajmniej grzech zazdrości wymarł razem z faryzeuszami! Niestety – zapuścił on bardzo głębokie korzenie; korzenie, których nikt nie potrafi wyrwać z ludzkich serc!

na dzień 27 luty

Zazdrość jest grzechem bardzo niebezpiecznym – że wyjątkowo trudno jest człowiekowi poprawić się z niej.

na dzień 28 luty

Święty Tomasz z Akwinu określa zazdrość, jako smutek i ciężką boleść  na widok łask i dobrodziejstw, które Pan Bóg zlewa na bliźniego.