Budowla świątyni z roku 1233 należała do najstarszych zabytków tego rodzaju w tej części kraju. Świątynia w pierwotnej formie dotarła aż do 1897 roku. Kościół zbudowany był z polnego kamienia i cegły w stylu przejściowym z romanizmu w ostrołuk (gotyk). Składał się z dwóch części; prezbiterium i nawy głównej. Nawa prostokątna o długości 11,5m., prezbiterium półkoliste o długości 7,0m. i szerokości 5,0m. zamknięte u góry kopułą. Wysokość świątyni wynosiła 9,0m a grubość murów 0,8m. W nawie głównej były cztery okna, a sufit był płaski i wykonany z desek. Podłoga była również drewniana. Dach kryty był drewnianymi gontami. Na kościele znajdowała się niewielka wieżyczka z sygnaturką. Od strony północnej przylegała niewielka zakrystia. Wyposażenie kościoła stanowiły trzy drewniane ołtarze.
W roku 1781 podczas wielkiego pożaru Grocholic kościół uległ znacznemu zniszczeniu i w latach 1781 -1785 był zamknięty. W 1788 roku proboszcz parafii Tomasz Kararski przeprowadził gruntowny remont świątyni.
Następujący po roku 1836 napływ ludności osiedlającej się na terenie parafii spowodował, że istniejący kościół stał się zbyt mały. Od 20 maja 1885 roku ks. prob. Zając rozpoczął starania o powiększenie kościoła. Po ponad 10 latach starań, 3 sierpnia 1897 roku rozpoczęto prace przy rozbudowie kościoła.
Plan i kosztorys wykonał p. Kornelin Szretter z Piotrkowa Trybunalskiego, a zatwierdziło Ministerstwo w Petersburgu. W czasie realizacji budowy plan uległ modyfikacji za przyczyną Feliksa Nowickiego. Zmiana dotyczyła sklepienia w tzw. pół cyrkiel i powiększenia kaplic bocznych. Rozbudowa kościoła trwała 13 lat i zakończyła się 4 sierpnia 1910 roku.
Powiększono o 1/3 nawę główną, przebudowano prezbiterium i kruchtę. Wybudowano dwie boczne kaplice, zakrystie i dwie wieże o wysokości 41m. Ze starego kościoła została część murów nawy głównej o długości 6m. i szkarpy dwóch przęseł.
Podczas działań wojennych w 1914 roku mury kościoła zostały częściowo zniszczone. W latach 1917-1920 kościół został odbudowany z zachowaniem pierwotnego stylu, który istnieje do chwili obecnej.
Szczegóły użytkowe:
- Powierzchnia użytkowa – 456m2 (kościół jednonawowy z kaplicami;
- Kubatura – 5203m2;
- Ilość kondygnacji – 1;
- Styl architektoniczny – neogotyk.
Stałe wyposażenie kościoła:
- Ołtarz główny p.w. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Józefa z II połowy XVII wieku;
- Chrzcielnica kamienna z XVIII wieku;
- Ambona z XVIII wieku;
- Trzy rzeźby krucyfiksy z XVII i XVIII wieku;
- Trzy rzeźby św. Doroty, św. Magdaleny i św. Katarzyny z XIV wieku;
- Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w srebrnej sukience z XVIII wieku.